Week 2

Dag 8

Rust in Jokkmokk. We zijn hier onder de Lappen die weliswaar liever Samen worden genoemd. We hebben uitgeslapen tot 9.30. Ontbijtje buiten in het zonnetje, gebakken eitje erbij en inmiddels wel 5 soorten brood. Allemaal van dat een beetje zachte vettige brood. Dat brood dat maar niet oud wil worden. Maar bij de bakker verkopen ze ook knapperige broodjes. Er is hier eigenlijk aan niets een gebrek. Vis in alle soorten en maten van vers tot diepvries en in allerlei vormen in blik. Over vis gesproken ik heb vanmiddag even illegaal gevist in het meer bij de camping. Een week voor de vakantie heb ik een telescoop werphengel gekocht met alles er op en eraan. Kunstaas erbij en een paar van de lepeltjes om mee te snoeken. Gelijk raak. Een stevige snoek van circa 50-60 cm. Ik schrok me rot. Geen bekkenklem, geen onthaker, geen schepnet. Gelukkig zat het haakje mooi voor in de bek en was het beestje zo onthaakt en weer de vrijheid in. Het was wel weer even een sensatie. Toch een behoorlijke sportvis een snoek. We zijn nog naar Jokkmokk gefietst en hebben daar een bezoekje gebracht aan het Lappenmuseum. Het enige nog redelijk bij elkaar levende Europese oervolk. Er leven verspreid over Noorwegen, Zweden , Finland en Rusland nog ongeveer 90.000 Samen. Behorende tot ongeveer 15 clans die net als de Schotse hooglanders er een eigen variant voor wat betreft de klederdracht op nou houden. Overigens hoofdkleuren zijn prachtig donkerblauw en rood. Echt een bezoekje waard. Het regent halverwege de middag al een beetje. In de loop van de middag komen er nog aardig wat mensen aan op de camping. Voornamelijk Nederlanders en een paar Duitsers. Vanmorgen ging een van die Duitsers ineens in de vechthouding staan. Bleek om Tai Chi te gaan. Tja, het blijft altijd maar opletten met die snurkers.

Dag 9

Een echte rijdag. Richting Kautokeino. Het landschap verschraald onder invloed van het al barre noordelijke klimaat. Hele stukken zien er nog bruin en kaal uit. Over een paar weken is het hier nog even groen voor dat de koude al weer invalt. De bomen die hier nog groeien zijn voornamelijk sparren en zilverberken. De Zilverberken worden hier niet groter dan een flinke struik. Voor dat we naar de camping gaan zoeken, gaan we in Kautokeino nog langs een zilversmederij. Een prachtig gebouw wat meer lijkt op een hoogwaardige souvenirshop dan op een zilversmederij. Allerlei mooie spulletjes. Ook een hele mooie collectie beeldjes en kleden uit Azië en Afrika. Je blijft je verbazen wat je in dit soort uithoeken van Noord-Europa allemaal tegenkomt. De camping stelt niet veel voor. Kaal en ongezellig. Er staat en schrale koude wind met een zonnetje. De kachel van de camper doet het niet. We bellen met de verhuurder maar dat biedt geen soelaas. Het is gelukkig niet echt koud.

Dag 10

Vandaag zijn we er een uur te vroeg uit de veren en rijden zonder dat we dat meteen door hebben om 7 uur al van de camping af richting ons hoofddoel de Noordkaap. Er was iets mis de gsm die als wekker dient. Na een paar uur rijden stoppen we bij een openluchtmuseum over het Samivolk. We zien een prachtige film over de rijke historie van dit unieke en enige oervolk van Europa. Indrukwekkend verhaal over mens en natuur. De afhankelijkheden die wij al zijn vergeten, maar die in wezen nog net zo belangrijk zijn. De rit naar de Noordkaap is van een adembenemende schoonheid. Het licht, de kleur van het water, de uitgestrekte vlaktes eindigend in heuveltoppen waar hier en daar nog een plak sneeuw op ligt. Overal lopen de rendieren en staan tipi tenten waarvan de locals die niet aan het vissen zijn proberen de toerist een paar kronen armer te maken. We komen door een serie uit de rots gehakte tunnels waarvan de langste 6 km is. Donker, smal, slecht wegdek, en drijfnat. Af en toe dendert er een tegemoetkomende vrachtauto langs en ben ik blij dat de linkerzijkant van de camper er nog gewoon inzit. De Noordkaap bereiken we na een paar stevige klimmen door een gebied waar mist, regen en de wind heersen. Althans het varieert. Een paar honderd met mist en dan weer wind en dan weer helder. Fantastisch. De Noordkaap zelf stelt niet zoveel voor. Het noordelijkst stukje vasteland van Europa. Een statement. Je bent er geweest enzo. Er staan wat beelden van een globe, een moeder met kind en stenen schijven met tekeningontwerpen van kinderen in opdracht voor vrede. Het waait er ongelooflijke hard. De meeste bezoekers gaan nadat ze het peperdure toegangsbewijs voor de Kaap hebben gekocht, souvenirs bekijken in het bezoekerscentrum. Je kan er ook een film zien en er zijn een paar tentoonstellingen. Meer naam dan daad. Waarschijnlijk om de exorbitante entreeprijs goed te maken. We besluiten te blijven slapen op de parkeerplaats van de Noordkaap. Overigens staan we daar niet alleen. Een hele vloot campers is neergestreken op het terrein en iedereen is bezig gesteld te raken voor de nacht.
Een echte nacht kennen ze hier in deze tijd van het jaar niet. Eigenlijk kan je dus wakker worden wanneer je wilt en je dag beginnen als het je uitkomt. Wij slapen lang in een camper die de hele nacht door elkaar wordt geschud door de wind. We zijn er al vroeg ingegaan want de wind lijkt wel door de camper heen te gaan en het is koud zonder kachel.

Dag 11

Vandaag een korte rijdag. We willen proviand inslaan, een internetacces regelen, wat wassen, de camper even aan alle kanten bij tanken etc. Dus op naar Alta. 250 km door het noordelijk landschap. Het is hier werkelijk wonderschoon. Iedere bocht wel weer een waterval of een kolkende rivier, uitzicht op bergen , kale hoogvlaktes afgewisseld met licht groen berken bos. Noorwegen is wel duur. Vele malen duurder dan Zweden. De mensen zijn aardig. Kijken soms wel wat no(or)s maar dat kan dan ook wel weer kloppen. Het internet krijgen we niet geregeld. Wordt te duur voor de 2 weken die we hier zijn. Dus zo af en toe zien jullie wel of niet wat, zoals het uitkomt en als er gelegenheid is van gratis wifi.

Dag 12

Van Alta naar Nordkjosbotn. Prachtige fjorden. Superlatieven komen tot waarheid. Om de 100 meter knalt er wel een waterval uit een berg of zien we een prachtige snel stormende rivier. We treffen het nog aardig met het weer. Het is hier niet warm maar goed dat ligt ook niet in de verwachting opgesloten. Allemaal redelijk onderhouden tweebaanswegen. De meesten houden zich keurig aan de maximum snelheid. Dat is niet zo vreemd want ik heb nog nergens zo veel snelheidscamera’s langs de weg zien staan als hier in Noorwegen. Een gps met snelheidcamera melding heeft zich hier snel terug verdiend. Alles in Noorwegen is pittig geprijsd. Dit geldt ook voor een eventuele bekeuring. We eindigen op een klein campinkje. Waar we op verzoek van de eigenaresse en kopspeld in een kaart van NL op de plek waar wij wonen. We zijn niet de eerste nl-ers hier.

Dag 13.

Naar de Lofoten. Prachtige rit. Spectaculaire bruggen en tunnels. Werkelijk een plaatje al die rode huizen en schilderachtig gelegen in het heldere groen van de heuvels rond de fjorden. We eindigen in Kabelvag op een camping pal aan het water. Het gaat hier alleen nog over vissen. Het is hier puur. We hebben tot aan de middag de zon. Daarna raakt het wat meer bewolkt. Donkere lagen bewolking tegen heldere lichte sluierwolken. Op sommige plekken heb in een 180 graden gezichtveld meerdere soorten luchten. Van volledig blauw tot halfbewolkt en zwaar en zwart bewolking. De tunnels zijn hier bijzonder smal en donker. We hadden van de week een tunnel die maar uit 1 rijbaan bestond en uitwijkplaatsen had. Vandaag hadden we ook weer een behoorlijk lange van circa 6 km. Altijd wel weer wat om naar uit te zien

Dag 14

De echte Lofotendag. We worden wakker in Kabelvag. Een en al vis wat hier de klok slaat. Heel bijzondere camping. Voorzien van alles wat je je kan bedenken voor het vissen. Plaatsen waar je de boot in het water kan laten, tafels en spoelbakken waaraan er grote partijen vis kunnen worden schoongemaakt, kranen en liertjes om bootjes binnen te trekken etc. Ik loop met mijn hengel naar een stenen pier en wordt meteen aangesproken door een Duitser van enige omvang die hier al sinds 1990 jaarlijks kampeert. Ik vraag hem wat voor kunstaas ik het beste kan gebruiken. Hij zegt; dat maakt hier niets uit, je vangt hier toch niets (meer). Vroeger vingen ze boten vol vis maar sinds de overbevissing van deze wateren wordt er zeker vanaf de kant helemaal iets meer gevangen. Toch maar even lekker gaan hengelen. Op zich wel geruststellend dat je niks kunt vangen want het lijkt me nog een heel drama om een eenmaal gevangen vis over de rotsen van de pier te krijgen op de plek waar ik sta. Het waait en het is barkoud toch zijn veel van de campinggasten aan de wandel. Een heel bijzondere plek. De volgende dag vervolgen de route. Die nu eigenlijk alleen nog maar mooier wordt. Er staat een bezoekje gepland aan het Vikingmuseum. Even cultuur snuiven. We doen een rondleiding mee in het Duits met nog 2 andere Nederlanders. Leuk verhaal. Het is een openluchtmuseum met diverse optrekjes, verspreid over een groot terrein waar je een smidse kan zien, een botenhuis en natuurlijk een echt Vikingschip. Onderweg worden we nog uitgenodigd om te bewijzen dat wij ook echte Vikingen zouden kunnen zijn door met een pijl en boog op een bord te schieten. Ik schiet drie keer goed raak en wordt meteen benoemd tot Viking. Annelies mag het ook proberen. Na wat proberen schiet Annelies ook in het bord. Ook meteen benoemd tot Vikingvrouw. Helaas geen certificaten om het te bewijzen. Daarna zetten we de route voort richting Å. We stoppen nog aan de westkust en eten een boterham aan een prachtig wit zand strand waarop de golven van de Noorse zee glashelder en groen van kleur komen aanrollen. Alle dorpen van enig belang zijn hier vissershaven. Overal zijn met houten palen stellages gebouwd waaraan de stokvis hangt te drogen. Het laatste gedeelte van de Lofoten geurt naar vis. Echt een stevige vislucht. Om 21.00 gaan we aan boord van het veer naar Bodo. De reis duurt 4 uur. We worden gewaarschuwd voor tamelijk ruw weer op zee. We zien het wel. Weer een avontuur zullen maar zeggen met of zonder kotszakken.